Namiq Qaraçuxurlu - Nostalji 2

Qulaq asın cəmahət, mən danışım nəhayət
Bu məhəbbət aləmi, çoxsuna vermiş qəmi
Məndə əzab çəkmişəm, çox isdirab görmüşəm
Kim gəlibdi xoşuma, nə iş gəlib başıma
Yaş dola- dola gözlərə, danışmışam sizlərə

Bu nə dərddir, nə müsibət, nə bəladır çəkirəm
Üzülür ümidlərim tək əcələ göz dikirəm
Bizim eşq baxçamızın gülləri soldu əbədi,
Açmayır gözlərimin yaşını hər gün tökürəm
Baxıram cavanlara hami gülür, hamı danışır
Doğurdan həyat maraqlıdır, qaynıyıb qarışır
Amma mən cavamlığımı sevgimə qurban verirəm
Qara saçlar ağarır, bel bükülür, üz qırışır

Qalıb o əllərinin izləri məndə
Qalıb o bal dilinin sözləri məndə
Sənin heç yadına düşməyir bu məhəbət indi
Qalıb o odun alovun közləri məndə

Elə bir vaxt gələcək ki, xoş həyat görsənəcək
Çağıranda yarımı can deyərək dillənəcək
Hələ nədi, bilmir sevmək, sevəcək öyrənəcək
Düşünüb özüm- özümü aldadıram, aldanıram
Bəlkə mən düz eləmirəm, sənə bu qədər bağlanıram
Hələ tezdir səni mən yerədə, göyədə qısqanıram

Bir zaman çıxsan əgər, mənlə üzbə üz deyərəm: sənə qurban olaram mən
Dözməyib nazına birdən bir acı söz deyərəm
Sonra peşman olaram mən
Məni dəvət eyləsən görüşünə mən necə gələrəm?
Zəif əllərimlə əllərini tutub gücə gələrəm
Yenədə səbr edirəm bir gün aylı gecə gələrəm
Sənə mehman olaram mən

Ağartmısan saçlarımın qarəsin, aparmısan ürəyimin parəsin
Sən məni elə bir dərdə salmısan, özümdə bilmirəm onun çarəsin
Sən elə bilirsən ki, unutmaq asandı səni
Mən belə düşünürəm ki, unutmaz sevən, sevəni
Ölüncə bir qərarım var, başımın tacı sənsən
Nə qədər əzab verib, tarıma çəksəndə məni
Bu nə bəladır düşmüşəm Allah, biz nökərik kədər bizə şah
Bizləri caşdırdı cavanlıq, indi hər ikimiz çəkirik ah